انتخاب مصالح تعميريبتن و روش آن

   بتن و بتن مسلح بعنوان مصالح با دوام در بسيارياز سازه ها بكار گرفته شده اند . اما در طول زمان عملكرد و دوام بتن نشان داده كهساختار فيزيكي و رفتار سازه اي آن تابع شرايط محيطي است . در صورتيكه بتن مناسب باشرايط محيطي و اقليمي طراحي و اجرا نگردد دوام و عمر مفيد آن كاهش يافته و نياز بهتعمير آن افزايش مي يابد . مصداق اين مورد در كشورمان سازه هاي بتني در سواحلجنوبي كشور و نواحي خليج فارس است . در اين منطقه به دليل شرايط خاص محيطي ( وجودكلر ، سولفات و رطوبت و دماي زياد ) ، سازه هاي بتن آرمه از عمر كوتاهي برخوردارند. عمر مفيد يا سرويس دهي سازه ها تابع كيفيت مصالح مصرفي و نحوه اجراء است .بعبارت ديگر چنانچه براي ساخت سازه از مصالح نامناسب و اجراي نامطلوب بهره گرفتهشود ، عمر مفيد سازه كوتاه بوده و نياز به تعمير خواهد داشت . اجراي يك سيستم كاملتعمير پس از آماده سازي بتن پايه و آرماتور شامل اندود محافظ بر روي آرماتور ،لايه ارتباطي چسبنده بين ملات و يا بتن تعميري و بتن پايه ، اعمال مواد تعميري ونهايتا" پوشش محافظ است . كه در اين مقاله به استراتژي تعمير سازه هاي بتنيپرداخته مي شود .

مقدمه :

   براي تأمين عمر مفيد سازه در زمان پيش بيني شدهاز لحاظ دوام و ايستايي نياز به نگهداري و بهسازي مي باشد . هرساختمان پس از مدتي كه تحت بهره برداري قرار گرفت به دليل خطاهاي ناشي از طراحي ،اجراي صحيح ، كيفيت مصالح ، نگهداري ، نارسائي ها و يا خرابي ها در آن بروز كرده ودر نتيجه قابليت بهره برداري و دوام آن سير نزولي طي مي كند . بهمين جهت براي هرساختمان در ابتداي طراحي و محاسبه يك حاشيه ايمني در نظر گرفته مي شود كه كيفيت واجرا در آن نقش تعيين كننده دارد . در صورت اجراي صحيح و انتخاب مصالح مناسب عرضحاشيه ايمني به آساني حفظ مي شود در غير اين صورت ممكن است عرض حاشيه ايمني ازهمان ابتدا از مقدار مطلوب كمتر باشد و در طول زمان كاهش يابد و يا حتي به صفربرسد و به همين جهت ترميم ، تعمير ، تقويت سازه ها ضرورت   مي يابدو در نتيجه از كاهش حاشيه ايمني جلوگيري مي شود و عمر مفيد افزايش مي يابد ( شكل 1) .

ارزيابي سازه هاي بتني :

   ضرورت ارزيابي سازه هاي بتني ، خصوصا" درشرايط محيط مهاجم به منظور جلوگيري از ايجاد آسيب ديدگي در  سازه هاي که هنوزدچار تخريب نشده اند و همچنين تعيين وسعت و علت خرابی جهت جلوگيری در سازه های در حال تخريب داراياهميت ويژه اي است .

در اين راستا مشكلترين ومهمترين مرحله در روند تعمير تعيين علت آسيب ديدگي است چرا كه بدون آنكه علت آسيبمعلوم شود ، نياز سازه به نوع تعمير يا روش مناسب آن را نمي توان انتخابو تعيين نمود . بنابراين قبل از شروع عمليات تعمير بايد شرايط موجود سازه موردارزيابي قرار گيرد . منظور از ارزيابي ، كسب اطلاعات درباره علت و توسعه آسيب است.

به منظور دستيابي به اطلاعاتجامع در ارزيابي سازه ابتدا بايد بررسي اصولي طرح اوليه و جزئيات ساخت انجام گيردو پس از آن برنامه ريزي در مورد جزئيات تحقيقات محلي از سازه صورت پذيرد . برنامهريزي ارزيابي سازه بايد شامل مشاهدات نظري ، آزمايش هاي غير مخرب در محل و نمونهبرداري جهت بررسي در آزمايشگاه باشد. مراحل اصلي برنامه ريزي اصولي و صحيح جهتبررسي و ارزيابي سازه در نمودار 1 مشخص شده است .

در مراحل اوليه ارزيابي سازه ،جمع آوري اطلاعات و مدارك موجود در مورد مشخصات سازه ، نوع مصالح بكار رفته و غيرهبايد انجام گيرد . در مراحل بعدي بازديد و بررسي ظاهري سازه بايد مشاهدات قسمتهايآسيب ديده و شرايط سازه ثبت گردد ، همچنين اطلاعات مربوط به شرايط محيطي سازه نيزداراي اهميت است .

در بازرسي و انتخاب آزمايشهايارزيابي وضعيت سازه بايد به مسائل اقتصادي ، اجرائي و زمان جهت تعيين نوع و محلآزمايشها توجه گردد . البته هيچ نوع آزمايشي به تنهايي قابل استناد نيست و تركيبياز چندين آزمايش است كه در ارزيابي سازه اهميت دارد . برنامه ريزي بايد با در نظرگرفتن پارامترهاي انتخاب نوع و محل آزمايش انجام گيرد .

بطور كلي آزمايشهايي كه جهتارزيابي بر روي سازه ها انجام مي شوند عبارتند از :

     ــ تعيين مقاومت بتن در سازه

     ــ آزمايش مافوق صوت

     ــ تعيين سختي سطح

     ــ آزمايش بيرون كشيدن از سطح

     ــ مغزه گيري

     ــ تعيين پوشش بتن بوسيله آرماتورياب

     ــ تعيين عمق كربناسيون

     ــ تعيين پروفيل كلر

     ــ تعيين نفوذپذيري بتن

     ــ تعيين پتانسيل خوردگي

     ــ تعيين مقاومت الكتريكي

مراحل تعمير

   براي تأمين دوام و چسبندگي بتن يا ملات تعميري بابتن پايه بايد پس از تعيين علل خرابي ، عمق و وسعت آن اقدامات لازم به منظور پيشگيري و يا روش تعميرمناسب اتخاذ نمود . شكل 2 مراحل تعمير را نشان مي دهد .

آماده كردن سطح براي تعمير

    در تمام مواردي كه ملاتهاي تعميري براي تعميرموضعي و يا تعمير در سطح وسيع مورد استفاده قرار ميگيرد آماده كردن سطح بتن برايتعمير از نقطه نظر دوام از اهميت بالايي برخوردار است . دوام سيستم تعميري ميتواند در مرحله اول بعلت مقاومت كم كشش سطحي بتن كاهش يابد . بهمين جهت براي يكتعمير موفق اغلب ضروريست تمهيدات ويژه اي صورت گيرد . اين تمهيدات بايد به نحويباشد كه چسبندگي و پيوستگي بين بتن پايه و ملات تعميري در طول عمر مفيد پيش بينيشده را تأمين نمايد .

   در خصوص خواص مكانيكي سطح بتن پايه آئين نامهتعمير و نگهداري كشور آلمان [2]ZTV- SIB 90 ميزان مقاومت كشش سطحي را بعنوان عامل تعيينكننده ملاك قرار مي دهد ( البته اين مقدار تا حدي نيز به سيستم تعميري بستگي دارد. ) و حداقل مقاومت كشش سطحي را به N / mm² 5 /1 محدود مي نمايد ، درمواردي كه سطح بتن تحت شرايط خاصي قرار مي گيرد مقاومت كششي سطحي بايد N / mm² 2 باشد .

   براي محافظت از خوردگي سيستم تعميري بايدالزامات مربوط به مشخصات شيميايي سطح بتن قديمي نيز رعايت گردد . به اين ترتيب كه عمق كربناسيوننبايد از ميزان معيني تجاوز نمايد . همچنين مقدار آلودگي آن به كلرايد نيز بايدمحدود باشد بخصوص براي تعمير موضعي بايد مقدار كلرايد تا حد بحراني تعيين شدهبرداشته شود . بدون توجه به اينكه آسيب ديدگي قابل رؤيت و يا غيرقابل رؤيت است . همچنينقبل از اعمال سيستم تعميري ، بتن پايه بايد داراي رطوبت معيني باشد . در صورتي كهاز ملات تعميري بر پايه سيمان استفاده شود بايد رطوبت سطح بتن اشباع با سطح خشكباشد . در صورتيكه از ملات تعميري اصلاح شده با پليمر استفاده شود بايد سطح بتنخشك باشد .

   شايان ذكر است كه درجه حرارت سطح بتن و همچنيندرجه حرارت محيط در حين زمان اعمال سيستم تعميري و درجه تميزي سطح آرماتور نيزحائز اهميت است . در صورتيكه پس ا انجام آزمايشهاي لازم ، الزامات مورد نظر        بر آورده نگرديد بايد سطح بتن باروش مناسب آماده گردد كه شامل روشهاي مكانيكي ، حرارتي و شيميايي مي باشد . ازجمله روشهاي مهم مي توان به چكش بادي ، پاشيدن ماسه و يا آب با فشار بالا واستفاده از شعله را نام برد . البته انتخاب روش بستگي به سطح بتن آسيب ديده وميزان و وسعت آلودگي دارد .

حفاظت از خوردگي آرماتور

    بطور كلي هدف تمام اقدامات حفاظتي بايد در جهتايجاد مجدد سيستم حفاظتي آرماتور و جلوگيري از خوردگي آن در آينده باشد . بهمينجهت بايد حداقل ارتباط الكتريكي كه باعث ايجاد خوردگي مي گردد قطع شودو در نتيجهاز انحلال آهن جلوگيري شود . در عمل معمولا" بتن منطقه آسيب ديده دراثركربناسيون و يا آلوده به كلر بوسيله روش مناسب برداشته مي شود . سپس زنگ آرماتورآزاد شده زدوده مي شود و بر روي آن پوشش مناسب اعمال     مي گردد ، سپس قسمت هاي برداشته شده بوسيله ملاتسيماني و يا ملات هاي اصلاح شده كه با پليمرهاي مخصوص فرموله شده اند تعمير ميگردد . شايان ذكر است كه اين روش براي آسيب دسدگي ناشي از كلرايد     مشكلآفرين مي باشد ، زيرا ريسك خطر خوردگي مجدد پس از تعمير بمراتب بزرگتر از خوردگيناشي از كربناسيون است . بهمين جهت بايد استراتژي تعمير توسط يك فردمتخصص و با تجربه با دقت برنامه ريزي و بمرحله اجرا در آيد.

 سيستم هاي تعميري 

   سيستم هاي تعميري بطور كلي از بتن جايگزين ويا مصالح مناسب تعمير تشكيل شده اند . اين سيستم شامل پوشش حفاظتي براي جلوگيري ازخوردگي آرماتور ، لايه ارتباطي چسبنده بين يتن جديد و بتن قديم ، ملات و يا بتنتعميري و نهايتا" پوشش مناسب مي باشند . اين پوشش ها معمولا" ضد آبكننده هستند و از نفوذ مواد مضر بداخل بتن جلوگيري مي نمايند .

    مصالح تعميري بتن از اجزاء مصالح مختلفيتشكيل شده اند كه بدون در نظر گرفتن نوع مواد و مصالح بصورت ملات ( اندازه سنگدانه هاي سنگي كمتراز 4 ميليمتر ) و يا بصورت بتن ( اندازه سنگدانه هاي سنگي بزرگتر از         4 ميليمتر ) مورد استفاده قرار مي گيرند . انواعملات ها و يا بتن هاي مورد استفاده عبارتند از :

الف ــ بتن و ملا سيماني ^{(1 )}

ب ــ بتن و ملات سيماني اصلاح شده با پليمر ( PCC ) ^{(2 )}

ج ــ بتن و ملات هاي رزيني ( PC ) ^{(3 )}

    بجز مصالح فوق تركيبات ديگري مانند بتنپاشيدني كه با استفاده از الياف مختلف و يا بوسيله پليمر اصلاح شده ، برايتعميرهاي خاص با موفقيت مورد استفاده قرار گرفته اند .

الزامات

   سيستم هاي تعميري بتن بطور معمول بايد دارايالزامات كلي زير باشند كه در توصيه مربوط به آئين نامه هاي بتن و آئين نامه هايمربوط به تعمير و نگهداري آمده است :

·       سازگاري مقاومت و تغيير شكل بتنو ملات تعميري با بتن پايه

·       چسبندگي كافي ملات يا بتنتعميري و بتن پايه

·        مقاومت كافي بتن و ملات تعميري در مقابل رطوبت ،محيط قليائي و اشعه ماوراي بنفش

·        مقاومت در برابر سيكل هاي يخ زدگي و ذوب شدن

·        كارآئي مناسب در درجه حرارت هاي مختلف

·        دوام در مقابل شرايط مورد نظر

   همچنيناين مصالح براي كاربردهاي خاص بايد داراي خواص مورد نظر باشند مثلا" در محيطهايي كه بتن در معرض تهاجم شيميايي قرار دارد بايد مقاوم در برابر مواد شيمياييباشد . براي رعايت الزامات فوق در خصوص بتن و بتن پاشيدني ، انجام آزمايشهاي پيشبيني شده در استاندارد بتن مسلح و بتن پاشيدني ضروريست . همچنين براي ساير سيستمهاي تعميري بايد آزمايش ها بر اساس توصيه نامه ها و دستورالعمل هاي مربوطه انجامگيرد .

طبقه بندي مصالح تعميري با توجهبه نوع كاربرد

   آئيننامه مربوط به تعمير و نگهداري اجزاء ساختمان [1]DafStb كليه ملات ها و بتن هايي كه براي تعمير بكارمي روند با توجه به نوع كاربرد در گروه هاي زير طبقه بندي نموده است .

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- Cement Concrete                                           2- Polymer Concrete                            

3- Polymer Concrete                         

- گروه M1

   بتن و يا ملات مورد استفاده در اين گروه بايدبراي پر كردن قسمت هاي آسيب ديده بتن زيرين مناسب و سازگار باشد . همچنين بايدداراي مقاومت كافي باشند ، بطوريكه بتوان بر روي آن ( بعنوان بتن زيرين ) پوششسطحي مناسب را اعمال نمود . همچنين در خصوص اجرا بايد مشخص گردد ، كه اين نوع موادتعميري براي چه نوع پوششي مناسب است . الزامات مربوط به مقاومت در برابر كربناسيوندر اين بخش قيد نگرديده است .

- گروه M2

   بتن و ملات مورد استفاده در اين گروه بايدعلاوه بر الزامات ذكر شده در گروه M1 بايد حداقل مقاومت در برابر كربناسيون و نفوذ كلريد را دارا باشند. همچنين دستورالعمل براي اجراي صحيح ، با توجه به بارهاي استاتيكي و ديناميكي (مثلا" ترافيك ) بايد ذكر گردد . ضمنا" در مرحله اجرا بايد سازگاري نوعپوشش توسط توليد كننده مواد و آزمايش كنترل كيفيت تأييد گردد .

- گروه M3

   بتن و ملات تعميري در اين گروه براي تعميراجزاء باربر سازه در نظر گرفته شده است . اين ملات و يا بتن بايد علاوه بر مواردذكر شده در گروه M2 الزامات زير را نيز برآورده نمايد .

·       سازگاري مقاومت و خواص شكلپذيري

·       كنترل خزش و جمع شدگي

·       مقاومت در برابر تنش هاي حرارتي

·       عملكرد دراز مدت ( از لحاظمقاومت و تغيير شكل ها ) در برابر تغييرات رطوبت و حرارت

·       رفتار در برابر حريق

  همچنين در اين گروه مصالح تعميري نيز بايد پوششسطحي مناسب و سازگار با بتن بلند پايه بوسيله آزمايش تأييد گردد .

- گروه M4

  بتن و ملات تعميري در اين گروه بايد علاوه برتمهيدات ذكر شده در گروه M2 و M3 از مقاومت بيشتري برخوردار بوده و مقاومت سايشي آن نيز در حدمناسب باشد .

  با توجه به تقسيم بندي فوق الزامات متفاوتيبراي ملات و بتن بر اساس كاربرد مشخص مي گردد . ولي به اين معني نيست كه براي هرگروه يك سيستم تعميري با بتن و يا ملات خاص در نظر گرفته شده است ، بلكه هدف اصليمعرفي سيستم تعميري با توجه به كاربرد آن مي باشد . مثلا" ممكن است يك نوعبتن و با ملات هر سه گروه  M1 و M2 و M3 را پوشش دهند.

انواعملات های تعميری

ملات هاي سيماني C-C

   ملات هاي سيماني ملات هايي هستند كه حداكثراندازه سنگدانه هاي آن 4 ميليمت است . اين ملات ها بعنوان سيستم تعميري بتن بايدالزامات مربوط به بتن را نيز برآورده نمايد .

    با توجه به قطر كم سنگدانه ها در مقايسه با با بتن اينملات ها را مي توان براي تعمير با ضخامت كم نيز مورد استفاده قرار داد . ازآنجائيكه اين نوع ملات با بتن سازگاري دارد ( بعلت قليائي بودن آن ) به همين جهتاستفاده از اين نوع ملات براي تعمير اجزاء بتني مناسب است . ولي در عمل اين نوعملات در كارهاي اجرائي كمتر از ملات هاي اصلاح شده با مواد مصنوعي مورد استفادهقرار مي گيرد .

   بر اساس توصيه نامه ها تعمير و نگهداري ] 1 [ تركيب ملاتهاي سيماني كه براي تعمير مورد استفاده قرار       مي گيرد ، بخصوص براي اجزاء خارجي بايد دارايالزامات زير باشد :

    مقدار سيمان بايد حداقل kg/ m³  400 ( البته سيمان بايد با استاندارد مطابقتداشته باشد و مقاومت 28 روزه آن حداقل N / mm²  35 باشد ) و نسبت آب به سيمان نيز كمتر از 5 / 0باشد ، مصالح سنگي مورد استفاده بايد حداقل الزامات مربوط به سنگدانه ها را داشتهباشد . جهت كنترل دقيق تركيب ملات ها معمولا" آنها را بصورت ملات خشك آماده مي نمايند ،با وجود اين قبل از استفاده كنترل كيفي
آن ضروري مي باشد .

    ملات هاي سيماني مي توانند براي تعمير سطوح افقي ، شيبدار ملايم و عمودي اجزاء ساز هاي بتني مورد استفاده قرار گيرند . از آنجائيكه اينملات ها در ضخامت كم اجراء مي شوند ، به همين جهت براي سطوح شيب دار تند و قسمتپشت سطوح نيز مورد استفاده قرار مي گيرند . كارآئي ملات هاي سيماني كه براي تعميرسطوح افقي و شيب دار ملايم استفاده مي شود بايد بحالت پلاستيك باشد ، در صورتيكهتعمير سطوح شيب دار تند ، عمودي و قسمت زيرين سطوح مورد نظر باشد كارآئي ملات بايدحالت سفت داشته باشد بطوريكه بتوان با ماله دستي آن را اجرا نمود . معمولا"ضخامت ملات مورد استفاده براي سطوح وسيع 20 تا 40 ميلي متر مي باشد . شايان ذكراست كه بر اساس توصيه هاي مربوط به تعمير و نگهداري ( ZTV-SIB ) اين ضخامتمي تواند بين 10 تا 100 ميليمتر باشد .

ملات هاي سيماني اصلاح شده بامواد مصنوعي ( pcc )

    بتن و يا ملاتهاي سيماني اصلاح شده با مواد مصنوعي ( pcc ) سالهاست كه با موفقيت براي تعمير سازه هايبتني مورد استفاده قرار گرفته اند . مواد مصنوعي كه در اين سيستم ها استفاده ميشود مشابه موادي است كه در ملات هاي رزيني و يا بتن هاي رزيني مورد استفاده  قرار مي گيرد ] 4 [ . براي روشن شدن به اصطلاحات فوق    شكل 3مواد تشكيل دهنده و ساختار ملات ها را نشان مي دهد .

   سمت چپ شكلساختار بتن و يا ملات سيماني ( cc ) را نشان مي دهد . قسمت وسط شكل بتن و ملات اصلاح شده با موادپليمري ( pcc ) و سمت راست بتن و يا ملات رزيني ( بتن پليمري – pc ) را نشانمي دهد .

   تفاوت اصلي سهنوع ماده تعميري فوق در مقدار و نوع چسبنده آنها مي باشد . مقدار مصالح سنگي در هرسه نوع ملات يكسان است . ماده چسبنده در ( cc ) سيمان و در( pcc ) بخشي ازسيمان بوسيله مواد پليمري جايگزين شده و ( pc ) فاقد سيمان است و ماده چسبنده آن فاقدپليمر مي باشد .

                                          جدول 1 – الزامات مربوط بهانواع مصالح تعميراتي

نتايج آزمايش پس از 28 روز

شايان ذكر است در اصطلاحات فوق مرز بين ملات و بتن تعييننشده است .

  پليمرها و يا مواد مصنوعي كه براي سيستم هايفوق مورد استفاده قرار مي گيرد بسيار متنوع مي باشد ولي بطور كلي از دو گروه اصليپليمرهاي آماده و منومرها استفاده مي شود كه در جدول " 2 " نشان دادهشده است . پليمرهاي استفاده شده در گروه اول مواد مصنوعي هستند كه پليمريزه شدهاند و بصورت پليمر آماده به بتن تازه اضافه مي گردند . در اين گروه ديسپرزيون هايتروموپلاستيك و الاستيك و همچنين پودرهاي با قابليت ديسپرزيون قرار دارند . موادديسپرزيوني در اثر پليمريزاسيون تبديل به يك امولوسيون ( از آب و مايع منومر ) ميگردند . قطر پليمر تشكيل شده به اين ترتيب تقريبا"  تا  است .

   ديسپرزيون ها مي توانند از يك و يا چند منومرتشكيل شده باشند كه در نتيجه ايزوپليمريزات و يا مخلوط پليمريزات ( كوپليمر )بوجود مي آيد . در اثر مخلوط كردن پليمرهاي مختلف مي توان خواص چسبندگي ، نگاهداشتن آب ، نفوذپذيري و غيره را تغير دلد . سخت شدن ديسپرزيون ها بصورت فيزيكيصورت مي گيرد ، باين ترتيب كه ديسپرزيون ها در اثر هيدراسيون سيمان و خشك شدن ملاتو يا بتن آب خود را از دست داده و در نتيجه اجزاء پليمر به يكديگر مي چسبند ، مثالبراي اين تيپ در قسمت راست جدول 2 ديده مي شود .

   پودرهاي با قابليت ديسپرزيوني ، بوسيلهدستگاهخشك كن اسپرئي از مواد ديسپرزيوني توليد مي گردند ، اين مواد تجمعي از اجزاء پليمرمي باشند اندازه آنها تا  مي رسد . پس از حل شدناين مواد در آب عمل سخت شدن دقيقا" مانند ديسپرزيون ها انجام مي گيرد .

   شايان ذكر است كه بعلت روش خاص توليد اين مواد، تمام مواد ديسپرزيوني ( پخش كننده ) پليمري براي اين توليد مناسبنيستند . در حال حاضر علاوه بر دو نوع كوپليمر اشاره شده در جدول 2 آكريلات پودريكه قابليت ديسپرزيوني دارد نيز توليد مي شود .

   گروه دوم مواد مصنوعي كه در بتن مورد استفادهقرار مي گيرند منومرها مي باشند اين مواد در اصطلاح علمي رزينهاي دورا پلاستيك ويا بعبارت ديگر رزينهاي مصنوعي ناميده مي شود . اين رزينها بوسيله واكنش شيمياييپليمريزاسيون افزايشي و يا  پليمريزاسيونسخت مي گردند انجام واكنش پس از مخلوط كردن مواد با يكديگر صورت مي گيرد . تفاوتاين نوع رزينها در معلق شدن ( امولسيون ) و يا غير قابل معلق شدن ذرات آن در آباست . رزينهايي كه در آب بصورت ذرات معلق هستند بيشتر براي بتن هاي اصلاح شده بامواد پليمري ( pcc ) استفاده    مي شوند ] 5 [ . به اين ترتيب كه رزين سخت شده همراه با سيمان هيدراته شده ،چسبنده ملات را تشكيل        مي دهند ، به همين جهت بايد رزين و سخت كننده درآب بصورت امولسيون در آيد و همچنين در زمان سخت شدن با هيدراسيون سيمان سازگارباشند ] 6[  . درحال حاضر بيشتر از رزينهاي اپكسي استفاده مي شود كه سخت كننده و رزين آن بصورت مايعمي باشد .

   رزينهايي كه قابليت امولسيون شدن در آب راندارند بيشتر در بتن هاي پليمري ( pc ) و يا لايه ارتباطي چسبنده بين بتن جديد و قديم و يا بعنوان پوششهاي سطحي مورد استفاده قرار مي گيرند . رزين هاي اپوكسي كه در حال حاضر استفاده ميشوند در مقابل رطوبت حساس هستند و بايد عمل مخلوط كردن با دقت انجام گيرد .

    ديسپرزيون هاي ترموپلاستيك و الاستيك وپودرهاي با قابليت ديسپرزيون و رزينهايي كه قابليت امولسيون شدن دارند براي بتنهاي اصلاح شده با مواد مصنوعي مورد استفاده قرار مي گيرد ( بعبارت ديگر براي pcc ) . رزينهايي كه قابليت امولسيون شدن را ندارند براي بتن و ملات هاي رزيني ( pc ) مورداستفاده قرار مي گيرد . با توجه به موارد فوق و اختلاف در روند واكنش ، عرضه اينمواد به صورت يك جزئي ، دو جزئي و يا چند جزئي باشند .

  علاوه بر اختلاف در روند واكنش سيستم بتن اصلاحشده با مواد مصنوعي ( pcc ) و بتن رزيني ( pc ) مواد مصنوعي بكار رفته در دو سيستم خواص متفاوتي در بتن ايجادمي نمايد .

   خواص مواد مصنوعي متنوع و قابل تغيير است .حال اگر اين ماده مصنوعي با سيمان ، آب و مصالح سنگي مخلوط شود تغيير بيشتري درخواص نيز امكان پذير مي گردد . به همين جهت مي توان مقدار
آن را بر اساس سازگاري با سازه مورد نظر تنظيم نمود . همانطور كه قبلا" توضيحداده شد پليمر ملات و يا بتن هاي اصلاح شده با مواد مصنوعي ( pcc ) ازمواد  ديسپرزيون ( پخش كننده ) و ياپودرهاي غير ديسپرزيون و رزين هايي كه در آب بصورت ذرات معلق ( امواسيون ) هستند ،تشكيل شده اند . مقدار اين مواد مصنوعي در ملات يا بتن 5 تا 10 درصد وزن سيمان ميباشد ولي  در موقعي كه از پودرهاي باقابليت ديسپرزيوني استفاده مي شود اين مقدار بايد كمتر از 5 درصد باشد .