افزودنی بتن چیست؟

افزودني مادهاي به غير از سيمان پرتلند، سنگدانه، و آب است که به صورت پودر (گَرد) يامايع (آبکی)، به عنوان يکي از مواد تشکيلدهنده بتن و براي اصلاح خواص بتن، کميقبل از اختلاط، در حين اختلاط و يا قبل از ريختن به آن افزوده ميشود .

کارکرد افزودنيهاي شيميايي چگونه است؟

هر ماده افزودني با کارکرد اصلي آن تعريف و گروهبندي ميشود.کاركرد اصلي يك ماده افزودني عمدهترين اثر مورد انتظاري است كه بر بتن دارد وبيانگر عملکرد شاخص آن افزودني است. کاركرد فرعي، اثر يا اثراتي است كه مادهافزودني در مقياس كوچكتر از کاركرد اصلي بر بتن ميگذارد.

دلايل و مزاياي استفاده از افزودنيهاي شيميايي

بتن بايد همگن، كارآ، پرداختپذير، مقاوم، پايا، وکمتراوا باشد. در بسياري از موارد با انتخاب مصالح و نسبت اختلاط مناسب و بهکاربستن روشها و استفاده از تجهيزات مناسب و افراد کارآزموده ميتوان به اينويژگيها دست يافت. بهرهگيري از افزودنيهاي شيميايي در کنار مزاياي بيشماري کهدارند، دستيابي به اين ويژگيها را امکانپذيرتر و آسانتر خواهد کرد.

مشخصات افزودنيهاي شيميايي

افزودنيهاي مصرفيبايستي پاسخگوي نيازها و ضوابط آييننامه بتن و استانداردهاي ملي ايران واستانداردهاي بينالمللي معتبر مانند AASHTO,ASTM, BS, DIN, EN باشند. اين منابع مشخصات فني، حداقل انتظارات از مصرف، و نحوهتاثيرگذاري هر افزودني را به تفصيل بيان مينمايند و راهنماي بسيار مناسبي براياستفاده افزودنيها هستند.

تفاوت انواع مواد كاهنده آب ( روان کننده بتن ) در چيست؟

کلینیک بتن

کد مطلب : 204

انواع مواد كاهنده آب يا روانكننده ميتواند مربوط به قدرت كاهندگي يا روان كنندگي آن با توجه به ميزان مصرف آنباشد. هم چنين با توجه به خنثي بودن، زودگير يا كندگير بودن اين مواد، تقسيم بنديهاي خاصي بوجود مي آيد.

امروزه قدرت حفظ رواني يكي ازويژگي هاي اين نوع افزودني ها به حساب مي آيد.

امروزه قدرت حفظ رواني يكي ازويژگي هاي اين نوع افزودني ها به حساب مي آيد. تفاوت درميزان مصرف قيمت نيز موضوعيت دارد وتعيين كننده است.

برخي اوقات قدرت حفظ انسجام وجلوگيري از جداشدگي اجزاء بتن ميتواند به تفاوت گذاري دراين موادمنجر گردد. روانكننده هاي معمولي بويژه از نوع ليگنوسولفوناتها حداكثر مي تواند به كاهش 12 درصديآب در بتن (با ثابت بودن رواني) منجر گردد. ميزان مصرف اين واد در بتن بسته بهميزان كاهش آب 5 تا 12 درصد، بين 2/0 تا 8/0 درصد وزن سيمان خواهد بود در حاليكهميزان مواد جامد آن بين 38 تا 42 درصد مايعآن باشد.

مسلماً تغيير در غلظت افزودنيهايروان كننده يا كاهنده آب به تغيير خواص و ميزان مصرف آن منجر مي گردد.

فوق روان كننده هائي از نوع فرمآلدئيد نفتالين سولفوناته فشرده با غلظت 33 تا 37 درصد ماده جامد با صرف 5/0 تا2/1 درصد وزن سيمان، كاهش آب 12 تا 22 درصد را بدنبال دارد. بديهي است مصرف كمتر، كاهندگيآب كمتري را خواهد داشت. فوق روان كننده هائي از نوع فرم آلدئيد ملامين سولفوناتهبا علظت حدود 30تا32 درصد ماده جامد و با مصرف 5/0 تا 5/2 درصد، كاهش آب حدود 12تا 25 درصد را در پي دارد. مصرف كمتر مسلماً كاهندگي آب كمتري دارد.

ابر روان كننده هائي از نوع پليكربوكسيلاتها با ميزان ماده جامد40 تا 42 درصد و مصرف 3/0 تا 5/1 درصد وزن سيمانكاهش آب حدود 12 تا 35 درصد را به بار مي آورد. بديهي است در اين مورد نيز با مصرفكمتر اين مواد قدرت كاهندگي آن كاهش مي يابد.

ليگنوسولفوناتها ذاتاً كندگيرهستند و مي توان انواعي از آن با حالت خنثي تا خيلي ديرگير را داشت و حفظ رواني آننيز خوبست. مواد نفتاليني چندان كندگيرنيستند و انواعي از آن با حالت خنثي وديرگير توليد مي شود اما حفظ رواني جالبي ندارد.

مواد ملاميني نسبتاً زودگير هستندو انواعي از آن با حالت خنثي يا زودگير ساخته مي شود اما حفظ رواني آن ابداً مناسبنيست. مواد پلي كربوكسيلاتي تقريباً خنثي هستند و انواع آن از حالت زودگير تاديرگير با قدرت حفظ رواني متفاومت توليد مي شود.

در ASTM C494 ، كاهنده آب (روان كننده)معمولي خنثي (نوع A) حداقل قدرت كاهندگي آب 5درصد، كاهنده آب ديرگير(نوع D) با حداقل كاهندگي آب 5درصد،كاهنده آب زودگير(نوع E) با حداقل كاهندگي آب 5درصد، فوق كاهنده آب (نوع F) با حداقل قدرت كاهندگي آب12درصد، فوق كاهندآب ديرگير(نوع G) با حداقل كاهندگي آب 12 درصد وجود دارد.اما در اين استاندارد و ساير استانداردها، فوق كاهنده آب يا فوق روان كننده زودگيرفعلاً جايگاهي ندارد.

در استاندارد ASTM C1017 ، اين مواد از نظر قدرت روانكنندگي بررسي مي شود و دو نوع روان كننده يا فوق روان كننده يا ابر روان كننده ازنظر خنثي بودن يا ديرگيري با شماره هاي و مطرح مي شود. درا ين استاندارد فرض شده است نسبتآب به سيمان مخلوط بتن ثابت مي باشد و روان كنندگي آنها بررسي مي گردد.

در اين استانداردها به قدرت حفظرواني، هوازائي و موارد مشابه پرداخته نشده است.

در استاندارد 2930 ايران و EN934، 7 نوع روان كننده يا كاهنده آبيا فوق روان كننده و فوق كاهنده آب از نوع خنثي، ديرگير و زودگير مطرح شده است كهدر آن روان كننده (با نسبت آب به سيمان برابر) ديرگير و زودگير، فوق روان كنندهزودگير(با نسبت آب به سيمان ثابت) جايگاهي ندارد. در اين استاندارد به ميزانهوازائي و گاه حفظ اسلامپ پرداخته شده است و در همه موارد ميزان كاهش آب يا افزايشرواني مطرح گرديده است.