تاثیر میزان سیمانمصرفی در بتن بر مقاومت و دوام بتن
مسلماً مصرف سيمان براي دستيابي بهنسبت آب به سيمان معين براي بدست آوردن مقاومت لازم موجب مي شود تا خمير سيمان بتنزياد و سنگدانه آن كم شود. اين امر كمك مي كندتا جمع شدگي بتن افزايش يابد و تركهاي موئين بيشتري در خمير سيمان يا حد فاصل خمير و سنگدانه بوجود آيد.
هم چنين اگر دو بتن با ميزان خميرمناسب و خمير زياد با نسبت آب به سيمان يكسان مقايسه شود، نتيجه آن زيادتر شدنميزان پوكي يا تخلخل بتن پرخمير خواهد بود كه به افزايش ميزان جذب آب و نفوذپذيريبتن مي انجامد و نتيجه آن كاهش كيفيت پايائي بتن خواهد بود.
مسلماً اين بدان معنا نيست كه هرچه مصرف سيمان يا خمير سيمان كمتر شود بتن بهتري داريم بلكه بيانگر اين موضوع استكه بايد تا حد امكان و تا آنجا كه كارائي بتن و محدوديت هاي نسبت آب به سيمان وحداقل مصرف سيمان اجازه مي دهد از مصرف مصرف سيمان كاست.
معمولاً در بتن هائي با حداكثراندازه حدود 20 يا 25 ميلي متر، چنانچه در يك نسبت آب به سيمان ثابت، مصرف سيماناز حدود 350 كيلوگرم برمترمكعب بتن بيشتر شود شاهد افت مقاومت و كاهش كيفيت دوامبتن و پارامترهاي مرتبط با دوام خواهيم بود. با اين حال گاه نمي توان مصرف سيمانرا تا اين حد كاهش داد زيرا كارائي لازم در آن نسبت آب به سيمان فراهم نمي گردد.امروزه مصرف مواد كاهنده آب (روان كننده) كمك موثري براي كاهش مصرف سيمان و تامينرواني و نسبت آب به سيمان مطلوب محسوب مي شود.