انواع آزمایش های دوام بتن و سازه های بتنی

انواع آزمایش های دوام بتن و سازه های بتنی

آزمایش های یخبندان و آبشدگی

این آزمایش ها به دو صورت دراستانداردها وجود دارد:

               - یخبندان و آب شدگی پی در پی در حالت اشباع در آب یاهوا و کنترل کاهش وزن، کاهش مقاومت، افزایش حجم و کاهش مدول ارتجاعی دینامیکیمانند ASTM C666

               -یخبندان و آب شدگی پی در پی در مجاورت آب نمک یا نمک های یخ زدا و کنترل پوسته شدنسطح بتن و کاهش وزن آن مانند ASTM C1262، ASTM C672 و EN 1340

به هرحال این آزمایش ها عمدتا در سنین کم 28 تا 90روزه بر روی بتن ها در آزمایشگاه انجام می شود و مدت زمان زیادی بطول می انجامد.

امروزه در آزمایش های یخبندان در حالت اشباع مانند ASTM C666 از پارامتر کاهش مدول ارتجاعی دینامیکیاستفاده می شود. پس از تعداد معینی سیکل یخبندان، درصد مدول ارتجاعی دینامیکیاولیه بدست می آید.  حداقل درصد قابل قبولمدول ارتجاعی دینامیکی اولیه، یک ملاک یا ضابطه تلقی می شود. مثلا بتنی با دوامتلقی می گردد که پس از 300 سیکل یخبندان و آب شدگی مکرر، حداقل 60 و یا 80 درصدمدول ارتجاعی دینامیکی را دارا باشد.

در مواردی تعداد سیکل های یخبندانی را که مدولارتجاعی دینامیکی را به 60 درصد مقدار اولیه می رساند مشخص می گردد. بدیهی است دراین حالت باید حداقل تعداد سیکل های یخبندان مورد نظر به عنوان یک معیار اعلامگردد.

در آزمایش های یخبندان و آب شدگی پی در پی در معرضمواد یخ زدا معمولا درصد وزن بتن پوسته شده پس از تعداد معینی سیکل یخبندان بدستمی آید. با محدود کردن میزان مواد پوسته شده، معیاری ارائه می گردد. به عنوان مثالدر ASTM C1372 پس از 100سیکلخاص یخبندان در آزمایش ASTM C1262 نباید از 1درصدوزن اولیه بیشتر شود.

هرچند در این آزمایش نیز می توان تعداد سیکل یخبندانبرای دستیابی به درصد خاصی از پوسته شدن را به عنوان یک معیار برگزید، اما این امرسابقه چندانی ندارد.

برای مثال در EN1340 برای جداول بتنی پیش ساخته مقدار مواد پوسته شده نباید از kg/m³ 1 پس از 28 سیکل خاص یخبندان در حالی کهمحلول نمک طعام 3درصد بر روی آن ریخته شده است، بیشتر باشد.

در ASTM C672 معمولا پس از 50 سیکل یخبندان خاص در معرض مواد یخ زدا (محلولکلرید کلسیم 4 درصد) که روی قطعه ریخته می شود و درجه تخریب سطح پس از 5، 10، 15،25 و 50 سیکل گزارش می شود که معیار درجه تخریب ارائه می شود.

به هر حال باید دانست که در همه انواع آزمایش یخبندانو آب شدگی مکرر در برابر آب یا نمک های یخ زدا، شرایط آزمایش با واقعیت موجودتطابق ندارد اما به ناچار از این آزمایش ها و معیارهای ارزیابی آن استفاده می شود.

در ASTM C1262 که برای قطعات پیش ساخته بتنی و برخی قطعات بنایی بکار می رود وآب یا آب نمک 3درصد (بسته به نیاز) در مجاورت قسمت تحتانی قطعه ریخته می شود ومعمولا سیکل های خاص یخبندان اعمال می گردد و درصد کاهش وزن بدست می آید. با توجهبه معیار خاص کاهش وزن در برابر تعداد خاصی سیکل یخبندان کیفیت دوامی قطعه کنترلمی شود.

آزمایش تبلور نمک ها

برای بررسی تاثیر تبلور نمک ها بر دوام بتن، آزمایشخاصی پیش بینی نشده است، هرچند عامل مهمی در مناطق نیمه خشک و خشک در تخریب سطحبتن ها محسوب می شود بویژه اگر املاح در بتن و یا آب و خاک وجود داشته باشد.

آزمایش دوام در برابر سولفات ها

برای بررسی دوام بتن در برابر سولفات ها آزمایشاستاندارد خاصی در ASTM و EN مشاهده نمی شود. همچنین به طریق اولی معیارخاصی نیز وجود ندارد. پس از سالهای طولانی که از تشخیص خرابی بتن در اثر حملهسولفات ها گذشته است هنوز آزمایش خاص و معیار دوام بتن در برابر حمله سولفات ها ویا سولفات خاصی ارائه نشده است.

سعی می شود با استفاده از سیمان مناسب، محدودیت نسبتآب به سیمان و یا عیار سیمان و یا استفاده از افزودنی های خاصی مانند پوزولان ها وسرباره ها و یا حباب زا و مواد آب بند کننده، دوام بتن را بالا برده اما نحوهتشخیص این افزایش دوام روشن نیست.

آزمایش کربناسیون

آزمایش ساده و معمول تعیین عمق کربناسیون تا چندی پیشصرفا بر اساس دستورالعمل RILEM CPC18 انجام می گردید که EN نیز به تازگیدستورالعمل استانداردی را مشابه RILEM ارائه کرده است. در این آزمایش عمق بتن کربناته شده با محلول فنلفتالئین به عنوان یک معرف اندازه گیری می شود. معمولا این آزمایش بر روی بتن سختشده در شرایط محیطی واقعی اندازه گیری می شود که می توان تحت شرایطی نفوذ CO₂ را تسریع نمود.

به هرحال هنوز معیار خاصی برای قدرت مقابله باکربناسیون و عمق نفوذ آن ارائه نشده است، هرچند می توان میزان نفوذپذیری گاز CO₂ در بتن را اندازه گیری نمود.

آزمایش انبساط ناشی از واکنش قلیایی ها با سنگدانههای بتن

معمولا بیشتر آزمایش ها در این زمینه بر روی ملات میباشد و یا شرایط خاصی همچون تشدید شرایط حاکم و یا افزایش قلیایی ها در ملات و یامحیط نگهداری را دارا می باشد. طبق استاندارد ASTMC1293 و تعدادی از استانداردهای کانادایی، انبساطبتن در شرایطی نزدیک به واقع اما در دمای 38 یا 60 درجه با رطوبت 100درصد را درزمانی طولانی تر از 6ماه و یا یک سال و بیشتر بدست می آورند.

معیارهایی همچون انبساط 04/0 درصد پس از سه ماه در 60درجه سانتیگراد و یا پس از یک سال در 38 درجه سانتیگراد ارائه شده است. به هرحالدر این آزمایش انبساط بالقوه بتن بدست می آید.

برای سنگدانه کربناتی از ASTMC1105 استفاده می شود و معیارهایی برای آن ارائهشده است.

آزمایش های سایش

در استاندارد ASTM برای بتن چهار آزمایش سایش ارائه شده است و برای برخی قطعات بتنینیز از این آزمایش ها و یا آزمایش های دیگری استفاده می شود.

               -ASTM C944 برای سایش بتنیا ملات (روش سمباده چرخان)

               -ASTM C418 برای سایش بتن(روش ماسه پاشی)

               -ASTM C779 برای سایش سطوحافقی بتنی (سه روش صفحه مدور سمباده ای چرخان، چرخ استوانه ای دندانه دار، بلبرینگچرخان)

               -ASTM C1138 برای سایش بتن(روش زیر آب)

به نظر می رسد در آزمایش های سایش دقت زیادی شده استتا نزدیکی بیشتری با واقعیت موجود باشد که تنوع آزمایش ها را سبب گشته است.

در موارد مختلف برای هر نوع قطعه یا سطح در هر پروژهیا کاربرد خاص معیاری ارائه می شود که نشانه دوام بتن در برابر سایش است. در برخیاستانداردهای دیگر آزمایش سایش چرخ عریض و آزمایش سایش Bohme پیش بینی شده است. برای مثال در استاندارد جداول بتنی این دوآزمایش پیش بینی شده است و معیار خاصی در هر مورد ارائه شده است.

آزمایش های نفوذپذیری

آزمایش های نفوذپذیری بتن در برابر آب و گازهای مختلفو حتی برخی سیال های خاص دیگر انجام می شود.

آزمایش های نفوذپذیری بتن در برابر آب از گذشته دوربراساس رابطه دارسی انجام می شده است. ارتش آمریکا و USBR آزمایش هایی را برای تعیین ضریب نفوذپذیری بتن در برابر آب ارائهکرده اند که بسیار مشکل است. در روش ارتش آمریکا (CRC-C163) فشار 13 اتمسفر و در روش USBR 4913 فشار 5/28 بار بکار می رود. در این آزمایش ها مقدار k با بعد L/T بدست می آید. در هر پروژه مقدار حداکثر k مشخص می شود و لازم است بتن موردنظر این خواسته را برآورد کند.

بتن هایی که در حال حاضر برای پروژه های آبی ساخته میشود دارای نفوذپذیری پایینی است و عملا انجام این آزمایش و تعیین k بصورت مستقیم غیرممکن گشته است.

آزمایش های نفوذپذیری با گاز به ویژه اکسیژن روش هایمختلفی دارد که معروف ترین آن مربوط به روش CemBureau (انجمن سیمان اروپا) می باشد که در RILEM و استاندارد ایتالیا (UNI) نیز آورده شده است.

در این روش، نمونه قرصی شکل بتنی در محفظه­ای با تیوبدورگیر تحت فشار قرار گرفته و در فشارهای مختلف اعمالی، دبی عبوری گاز بدست آمده وبا رابطه اصلاح­شده دارسی برای سیال تراکم پذیر، ضریب نفوذپذیری محاسبه می­گردد.نتیجه این روش آزمایش به درصد رطوبت نمونه بتنی بسیار وابسته می باشد. به همیندلیل، در روش پیشنهادی این آزمایش، دو رژیم نمونه کاملا خشک و با درصد رطوبت مشخص،پیشنهاد شده است.

معیار میزان نفوذپذیری در برابر اکسیژن در مشخصات فنیداده می شود اما تلاش شده است بتن ها از این نظر تقسیم بندی شوند که در زیر دیدهمی شود.

جدول 1-تقسیم بندی کیفیت بتن بر اساس نفوذپذیری بتن در برابر اکسیژن به روش CemBureau

آزمایش های نفوذپذیری در برابر یون کلرید (آزمایش هایانتشار یون کلرید)

کامل ترین راه برای تعیین ضریب انتشار یون کلرید دربتن طبق روش جدید ASTM C1556 کهمشابه روش NTBuild 443 است، می باشد.در این روش بتن سخت شده در محلول نمک طعام با غلظت معین قرار می گیرد و در سنموردنظر پس از خشک کردن آن، با تعیین یون کلرید و در اعماق مختلف، ضریب انتشار یونکلرید بدست می آید که بعد آن L²/T است.

برای بتن هر پروژه می توان ضریب انتشار خاصی را درنظرگرفت. بتن ها از این نظر به ویژه در شرایط رویارویی با یون کلرید تقسیم بندی میشوند که در زیر مشاهده می گردد.

جدول 2-تقسیم بندی نفوذپذیری بتن بر اساس ضریب انتشار یون کلرید

یکی از پارامترهای منحصربفردی که می توان به کمک آن وبهره گیری از اطلاعات و فرضیات دیگر در هر سنی غلظت یون کلرید پیش بینی نمود در هرعمقی به چه میزان است، ضریب انتشار یون کلر می باشد و بر این اساس زمان رسیدن غلظتیون کلرید در مجاورت میلگرد به حد آستانه تعیین می گردد که زمان شروع خوردگی رامشخص می کند.

معمولا از آنجا که تعیین این پارامتر دشوار است، سعیمی شود بجای آن، پارامترهای دیگری مشخص شود و جایگزین آن گردد در حالی که عملا نمیتوانند جای آن را بگیرند.

یکی از آزمایش های رایج AASHTOT259 است که سطح بتن در معرض محلول کلرید قرار میگیرد و مقدار یون کلرید در سنین خاص و در عمق های خاص اندازه گیری می شود و عمقنفوذ یون کلرید بدست می آید که به کمک آن می توان کیفیت بتن ها را در مقایسه بایکدیگر ارزیابی نمود و می توان بتن ها را نیز از این نظر طبقه بندی کرد. به هرحالنتیجه این آزمایش از جنس نفوذپذیری نیست اما نفوذپذیری را نشان می دهد.

روش دیگر برای تعیین نفوذ سریع یون کلرید (مهاجرت)توسط دستور NTBuild 492 ارائه شده استکه AASHTO T277 روش مشابه آن راارائه کرده است.

استاندارد ASTM C1202 روش را برای تعیین سریع نفوذپذیری کلرید در بتن سخت شده ارائه میدهد که در این روش در دو سمت یک قرص بتنی به قطر 100میلیمتر و ضخامت 50 میلیمترمحلول های کلرید سدیم و سود سوزآور با غلظت معین قرار می گیرد و جریان الکتریکی بااختلاف پتانسیل 60ولت برقرار می شود و شدت جریان عبوری از بتن اشباع بدست می آید وطی 6ساعت، مقدار جریان عبوری از بتن برحسب کولمب محاسبه می گردد که نشانه مقاومتبتن در برابر این جریان است و به عبارتی به نوعی به مقاومت الکتریکی مربوط میباشد. هرچه این جریان عبوری بیشتر باشد نشانه نفوذپذیری بیشتر بتن به ویژه دربرابر یون کلرید است. طبقه بندی بتن ها را می توان طبق ASTMC1202 بصورت زیر دانست.

جدول 3- نفوذپذیریدر برابر یون کلرید براساس میزان جریان عبوری

در آیین نامه پیشنهادی پایایی بتن در محیط خلیج فارسو دریای عمان (نشریه شماره ض428 مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن) معیارهای زیر برایشرایط مختلف طبق روش ASTM C1202 ارائهشده است.

جدول 4- مقادیرمجاز میزان جریان عبوری در شرایط مختلف محیطی در آیین نامه پایایی

به هرحال این آزمایش و نتایج آن محل تردید است. برخیمعتقدند که بهتر است اختلاف پتانسیل را کم کرده و مدت را متناسبا زیاد نمود تادمای بتن و محلول ها حین آزمایش بطور شدید بالا نرود و شرایط واقعی تری برقرارباشد. به هرحال این آزمایش طی یک روز منجر به اخذ نتیجه می شود و این امر بسیارمهم است.

آزمایش های عمق نفوذ آب

از آنجا که آزمایش های نفوذپذیری در برابر آب همراهبا چالش های فراوانی است، در برخی کشورهای اروپایی مانند آلمان آزمایش دیگری انجاممی شد که تحت فشار آب، در زمان معینی، عمق آب نفوذی در بتن بدست می آمد (DIN 1048-5). سپس در EN12390-8 با تغییرات مختصر، این آزمایش با سهولتبیشتر ارائه شد که در آن نمونه بتنی سه روز از سطح زیرین تحت فشار MPa 5/0 قرار می گیرد و سپسحداکثر عمق نفوذ آب بدست می آید که پارامتری در جهت ارزیابی نفوذ آب در بتن میباشد. در منابع مختلف طبقه بندی بتن ها در آزمایش DIN1048 آمده است اما هنوز این طبقه بندی برایآزمایش براساس روش EN ارائه نشده است.پراکندگی نتایج آزمونه های مختلف یک نوع بتن در این آزمایش زیاد است و چندان قابلاعتماد نمی باشد.

در آیین نامه پیشنهادی پایایی بتن در حاشیه خلیجفارس، معیارهای زیر برای شرایط مختلف محیطی حاکم ارائه شده است.

جدول 5- مقادیرمجاز عمق نفوذ آب در شرایط مختلف محیطی در آیین نامه پایایی

به هرحال الزاما در شرایط واقعی، فشار تا این حد وجودندارد اما این آزمایش به نوعی تعیین کننده کیفیت بتن می باشد.

آزمایش های جذب آب

آزمایش های جذب آب به شکل های مختلفی وجود دارد کهمهم ترین آنها عبارتند از:

               -جذب آب کوتاه مدت نیم یا یک ساعته (Early Water Absorption)

               -جذب آب نهایی (بلند مدت) 2 روزه یا بیشتر در شرایط عادی یا جوشانده شده (Final Water Absorption)

               -جذب آب سطحی اولیه ISAT (Initial Surface Water Absorption Test)

               -جذب آب مویینه ( Capillary Water Absorption و Water Sorptivity)

هرکدام از این آزمایش ها یک ویژگی خاص از بتن را بهنمایش می گذارد و لازم است از هر آزمایش زمانی استفاده نمود که به واقعیت موجودشباهتی داشته باشد.

آزمایش جذب آب کوتاه مدت

در BS 1881 در سال های گذشته آزمونه مکعبی خشک 100میلی لیتری در آب غرق می شدو پس از یک ساعت درصد وزنی آب جذب شده بدست می آید که گزارش می شد. در BS 1881 part122 این آزمایش عمدتا برای قطعات بتنی پیش ساختهپس از مغزه گیری به قطر 75 میلیمتر انجام می شود که باید دارای طول معینی باشد ونمونه کاملا خشک شده در آون غرقاب می شود و درصد جذب آب نیم ساعته بدست می آید.این آزمایش کیفیت سطحی بتن موردنظر را بدست می دهد.

در انگلیس کیفیت جداول بتنی و برخی قطعات پیش ساختهبا این آزمایش کنترل می شود. برای مثال جذب آب نیم ساعته یک جدول نباید از 2درصدبیشتر باشد. در آزمایش های جذب آب کوتاه مدت حساسیتی به شکل و اندازه نمونه وجوددارد و نسبت سطح به حجم اهمیت دارد.

در توصیه های CIRIA برای مناطق عربی در حاشیه خلیج فارس و دریای سرخ و غیره، حداکثرجذب آب کوتاه مدت طبق BS 1881 را 2درصد طرحنموده است.

در آیین نامه پیشنهادی پایایی بتن در حاشیه خلیجفارس، معیارهای زیر برای شرایط مختلف محیطی حاکم به روش BS1881 part122 ارائه شده است.

جدول 6- مقادیرمجاز درصد جذب آب کوتاه مدت در شرایط مختلف محیطی در آیین نامه پایایی

آزمایش جذب آب نهایی

هرچند در آزمایش جذب آب کوتاه مدت قدیمی و جدید BS 1881 می توان با تداوم آزمایش تا رسیدن به وزنثابت، جذب آب نهایی را بدست آورد و حتی با جوشاندن آن در آب به جذب آب نهاییبیشتری دست یافت، اما در این دستور چنین پیش بینی صورت نگرفته است.

در ASTM C642 مقدار جذب آب نهایی بدست می آید و می توان چگالی و تخلخل را نیزبدست آورد، حتی جوشاندن آب نیز پیش بینی شده است. در این استاندارد در مورد شکل واندازه نمونه حساسیتی وجود ندارد اما حداقل جرم و حجم مشخص شده است زیرا به جذبنهایی پرداخته است و این آزمایش عمدتا برای قطعات پیش ساخته بکار می رود.

در استاندارد EN 1340 جذب آب نهایی قطعات پیش ساخته ای مانند جداول بتنی به چشم می خوردکه حداقل حجم یا جرم نمونه مطرح شده است. در استانداردهایی همچون ASTM C497 جذب آب لوله های بتنی بدست می آید که دو روشA و B با توجه به نحوه خشک کردن و زمان جوشاندن نمونه در آب دارد.

برای مثال در برخی استانداردهای قطعات پیش ساخته در ASTM C76 مانند لوله های بتن مسلح آب و فاضلاب،حداکثر جذب آب نهایی طبق ASTM C497 به میزان 9درصد برای روش A و 5/8درصد برای روش B مطرح شده است واز این نظر می توان معیار و طبقه بندی برای کیفیت دوامی بتن ارائه نمود، بویژه اگرقطعه بتنی بصورت غرقاب باشد و آب همواره در مجاورت آن حضور داشته باشد. دراستاندارد لوله های بتنی آب و فاضلاب ایران به شماره 8906 از چنین مشخصاتی استفادهشده است.

در استاندارد EN 1340 در مواردی که شرایط یخبندان - آب شدگی حادی در برابر نمک های یخزدا وجود ندارد. حداکثر جذب آب نهایی 6درصد برای جداول بتنی پیش ساخته ارائه شدهاست.

در برخی مشخصات استاندارد قطعاتی مانند بلوک سیمانی وموزاییک و آجرهای سیمانی به جذب آب نهایی پرداخته شده است.

آزمایش جذب آب سطحی اولیه

این آزمایش عمدتا در BS1881 part5 پیش بینی شده است. در این آزمایش سعی می شودمقدار جذب آب ریخته شده روی سطح افقی نمونه بتنی یا قسمتی از قطعات پیش ساخته درحالی که ارتفاع آب چندانی برای اعمال فشار وجود ندارد و به میزان 200میلیمتر محدودشده است. در این آزمایش در فواصل زمانی مختلف مقدار آب جذب شده برحسب گرم یا میلیلیتر بر وحد سطح (m²) گزارش می شود.

طبقه بندی کیفی بتن ها در این آزمایش را می توانبصورت زیر مطرح کرد. در انگلیس از نتایج این آزمایش استفاده می شود اما در آییننامه پایایی بتن ایران در حاشیه خلیبج فارس و یا در استانداردهای قطعات پیش ساختهمانند جداول مورد اقبال قرار نگرفته است. به هرحال این آزمایش برای موادی که باعثآب بندی سطحی می شوند می تواند با موفقیت بکار رود و کیفیت سطحی را به نمایشگذارد.

جدول 7- تقسیمبندی جذب سطحی بتن با معیار جذب سطحی اولیه (mL/m²/s)

جذب آب مویینه

یک ساز و کار جذب آب، حرکت آب به صورت نم مویینه روبه بالا می باشد که نیاز به انجام آزمایش خاص و هماهنگ با این ساز و کار احساس میشود.

در این آزمایش ها معمولا مقدار آب جذب شده در واحدسطح، ارتفاع نم مویینه و آهنگ جذب آب مویینه تعیین و گزارش می شود که در همهدستورها بصورت یکسان نیست و به برخی از این پارامترها پرداخته می شود.

دستور آزمایش RILEM CPC11.2 از جمله دستور آزمایش های قدیمی در این زمینه است که سالها مورداستفاده قرار گرفته است. اخیرا دستور استاندارد ASTMC1585 ارائه شده است که با دقت بیشتری شرایطآزمایش و شکل آزمونه را مشخص نموده است. در این آزمایش از یک قرص بتنی به قطر 100میلیمتر و ارتفاع 50 میلیمتر استفاده می شود که بخش تحتانی آن 1 تا 3 میلیمتر درآب قرار گرفته است و رطوبت محیط اطراف نمونه نیز کنترل می گردد و درنهایت، آهنگجذب آب مویینه در بازه های زمانی مختلف بدست می آید. هنوز طبقه بندی خاصی در موردکیفیت بتن ها توسط این آزمایش مطرح نشده است و آنچه در زیر مشاهده می شود عمدتا مربوطبه آزمایش های انجام شده بر اساس دستور RILEM می باشد.

جدول 8-محدوده پذیرش جذب آب مویینه بتن با دوام

هرچند ساز و کار برخی خرابی ها در ایران و حتی جنوبکشور مربوط به جذب آب مویینه است، اما در دستورهای استاندارد ایران این آزمایشبرای بتن جایگاهی ندارد و طبعا مشخصات استاندارد و محدودیت خاصی نیز مطرح نگردیدهاست.

آزمایش مقاومت ویژه الکتریکی

سهولت یا سختی عبور جریان الکتریکی از بتن اشباع میتواند نشانه ای از نفوذپذیری آن در برابر آب و به ویژه انتشار و مهاجرت یونی (بهویژه یون کلرید) باشد مخصوصا اگر از آب نمک اشباع گردد.

این آزمایش بین پژوهش گران بسیار معروف و رایج استاما دستور استاندارد خاصی برای آن تدوین نشده است.

این آزمایش با استفاده از دو صفحه مسی یا برنجی که برسطح آزمونه بتنی اشباع از آب به کمک خمیر سیمان تازه می چسبد و مقاومت الکتریکی بهکمک اعمال یک جریان متناوب با فرکانس مشخص بدست می آید و می توان با داشتن سطح بتنو فاصله بین دو صفحه فلزی، مقاومت ویژه الکتریکی را بدست آورد. همچنین می توان باچهار الکترود (روش ونر) و تعبیه آن بر سطح بتن یا در سوراخ خاص و برقراری اتصال وتماس الکتریکی، مقاومت الکتریکی و مقاومت ویژه آن را بدست آورد.این روش برای قطعاتبتنی موجود نیز قابل استفاده است، در حالی که روش قبلی فقط برای آزمونه هایآزمایشگاهی مکعبی، استوانه ای یا منشوری و مکعب مستطیل کاربرد دارد.

در راه انجام این آزمایش مشکلات و مباحث خاصی مطرح میشود که عبارتند از:

               -میزان رطوبت و اطمینان از اشباع بودن بدلیل تاثیر شدید بر مقاومت الکتریکی بتن

               -نوع جریان و فرکانس مصرفی بدلیل تاثیر آن بر نتایج حاصله

               -نقش شکل و اندازه نمونه بر نتایج حاصله

               -نقش روش آزمایش (الکترود چهارگانه یا صفحات)

               -نقش افزودنی های شیمیایی بر نتایج

               -نقش مقاومت الکتریکی سنگدانه های بتن بر نتایج

به هرحال لازم است با محدود کردن تغییرات احتمالیدستور استاندارد واحدی را تدوین کرد و بتن ها را از این نظر مقایسه نمود و طبقهبندی کرد. طبقه بندی زیر که معیاری جهت ارزیابی بتن محسوب می شود، ارائه شده است.

جدول 9- تقسیمبندی احتمال خوردگی میلگرد براساس آزمایش مقاومت الکتریکی