آب بندی و عایقکاری رطوبتی کف و شالوده

عایقکاری رطوبتی کف و شالوده

شالوده و کف قسمتی از ساختمان که در تماس با زمیننمناک قرار میگیرند ، نیاز به عایقکاری رطوبتی دارند. عایقکاری شالودهها مستلزم اعمالدقت کافی و مصرف مصالح مرغوب است ، زیرا از یک سو رعایت جزئیات نسبتاً ظریف ساختمانیو یکپارچگی عایقکارهای افقی و قائم را میطلبد و از سویی دیگر دوام عایق باید معادلعمر مفید پیشبینی شده برای ساختمان باشد ، زیرا چنانچه عایقکاری پی دچار صدمهای شود،مرمت آن کاری دشوار و پر هزینه است.

الف: عایقکاری رطوبتی کفها

کف زیرزمین و طبقه همکف ساختمان که در مجاورت خاکنمناک است به خاطر رعایت مسائل بهداشتی، حفظ دیوارهای در تماس با آنها از رطوبت بالارونده و محافظت کفپوشهای حساس به رطوبت (مانند کفپوشهای چوبی و لاستیکی)، باید در برابرنفوذ رطوبت عایقکاری شود . این عایقکاری باید با عایقکاری شالوده یکپارچه شده و چنانچهاختلاف رقومی بین آنها وجود داشته باشد، با عایقکاری قائم پی، این پیوستگی تأمین گردد.زیر فرش کف طبقات زیرین ساختمان که در تماس مستقیم با زمین هستند، باید با ارتفاع حدود25 تا 30 سانتیمتر لاشه سنگ یا قلوه سنگ درشت چیده و روی آن یک لایه مخلوط شن و ماسهبریزند تا فواصل خالی بین سنگهای درشت پر شود و حدود 2 سانتیمتر روی تمام سطح را بپوشاند.

این عمل باعث قطع لولههای موئین و نفوذ رطوبت به سمتبالا میشود. در مناطق خیلی مرطوب میتوان کفها را به صورت معلق اجرا کرد. در این طریقهدیوارهایی به موازات هم و به ضخامت یک آجر و به فاصله حدود 50 الی 70 سانتیمتر و بهارتفاع حدود 50 تا 90 سانتیمتر میسازند و بین آنها را با طاق ضربی میپوشانند و سپسکفسازی اصلی روی آن انجام میشود . فضای خالی بین دیوارها که به هم راه دارند و گربهرونامیده میشوند، توسط مجراهایی به خارج ساختمان ارتباط داده میشوند. در مناطقی که چوببه حد کافی یافت میشود، کف معلق را میتوان با تیر، تیرچه و تخته نیز اجرا نمود، بههر حال به علت انجام عمل تهویه در زیر کفهای معلق ، کفسازی بالنسبه خشکتر است. عایقکاریکفها را میتوان با قیر و گونی، انواع مشمع و مقوای قیراندود، مواد پلاستیکی، آسفالتماستیک و مواد قیری بر روی قشری از بتن یا اندود ماسه سیمان که بر روی کف اجرا میشود،انجام داد. روش اجرای عایق با قیر و گونی و مشمع و مقوای قیراندود، مشابه عایقکاریبام است که در (ب) و (پ) توضیح داده شده است. روشهای یاد شده نسبت به سایر روشها اینمزیت را دارند که چنانچه کف ساختمان در مواقعی تحت فشار آب قرار گیرد، در برابر آنمقاومت خوبی از خود نشان میدهند. استفاده از مواد پلاستیکی در عایقکاری کفها به دوصورت ممکن است انجام گیرد . در حالت اول روی بتن کفسازی را با قشری از رزین اپوکسیمیپوشانند . این لایه چسبندگی بسیار خوبی با زیرسازی دارد، ولی در مقابل جابهجایی اجزاو ترکخوردگی حساس است. به هر حال انواع کفپوش را میتوان روی آن اجرا کرد.

حالت دیگر استفاده از ورقههای نازک پلیتن به ضخامت15/0 میلیمتر است، میزان همپوشانی ورقه ها حداقل 10 سانتیمتر است و در موقع نصب بایددقت نمود ، ضربه و یا ناصافی زیرسازی باعث پارگی آنها نشود. محل روی هم افتادگی ورقهها را میتوان تا زد یا با گرم کردن آنها را به هم جوش داد. آسفالت ماستیک یا ماستیکقیری چنانچه به عنوان کفپوش به کار رود ، دیگر نیازی به نمبندی کف نیست (برای دستیابیبه اطلاعات بیشتر به بند 2-13-2-12 مراجعه شود). از قیرهای خالص مذاب، امولسیونهایقیری و قطرانی و قیرهای مایع نیز برای نمبندی میتوان استفاده کرد. هنگام مصرف قیر مذاب،ضخامت آن به حدود 3 میلیمتر میرسد که زیرسازی مناسبی برای کفپوشهای چوبی است و در عینحال به عنوان چسب هم از آن بهرهگیری میشود. مصرف امولسیونهای قیری، قطرانی، قیری /لاستیکی و قطرانی / لاستیکی و قیرهای مایع نظیر RC2 ،نیز برای نمبندی کفها معمول است. این مواد را میتوان در چند دست پاشید یاآنها را بر روی سطوح موردنظر مالید، اما اجرای آن نیاز به نظارت دقیق دارد. حداقل ضخامتاین مواد پس از خشک شدن، 6/0 میلیمتر است.

ب: عایقکاری رطوبتی شالودهها

کف تمام شده ساختمانها معمولاً حدود 30 تا 90 سانتیمتر(2 تا 6 پله) از کف محوطه بالاتر ساخته میشوند. فاصله بین شالوده تا کف، با مصالح بناییمانند سنگ، بلوک بتنی و آجر با م لات ماسه سیمان یا باتارد یا ماسه آهک کرسیچینی میشودو دیوارهای ساختمان بر روی کرسیچینی بنا میشوند. چون بتن و مصالح بنایی و ملات مربوطنمکش هستند، چنانچه حد فاصل شالوده و دیوار ساختمان نمبندی نشود، رطوبت موجود در زمیناز طریق لولههای موئین مصالح به س مت بالا نفوذ کرده و سبب نمزدگی دیوارها میشود. لایهافقی عایق رطوبتی دیوارها، باید بالاتر از کرسیچینی و در ارتفاع حداقل 15 سانتیمتربالاتر از رقوم محوطه و به صورت یکپارچه و پیوسته اجرا شود . عایقکاری قائم دیوارهابه اندازه حداقل 10 سانتیمتر نیز ضروری است. بدیهی است پیوستگی عایق افقی و قائم دیوارهااز جمله عایق قائم دیوارهای زیرزمین باید رعایت گردد . همچنین عایق کفها نیز در صورتاجرا، باید با عایق دیوارها پیوستگی داشته باشد. بهتر است ازاره ساختمان در نما تاتراز لایه نمبند دیوار، سنگی باشد تا در صورت نمزد گی، آثار آن بر روی نما ظاهر نشود.بندکشی درز محاذی لایه نمبند باعث ایجاد پلی برای نفوذ رطوبت از قسمت مرطوب زیر لایهنمبند به بالای دیوار میشود ، از اینرو از بندکشی این قسمت باید خودداری شود، همچنینبرای جلوگیری از نفوذ رطوبت باید از تجمع برف و نخاله های ساختمان و نظایر آن در پایدیوار جلوگیری نمود. مصالح مورد مصرف در لایه نمبند عبارتند از فلزات شامل سرب، مسو ورق فولاد گالوانیزه و مواد قیری و قطرانی و مواد پلاستیکی.

فلزات دارای این مزیت هستند که بار وارده را به خوبیتحمل میکنند ، ولی بهتر است برای جلوگیری از فساد و خوردگی، آنها را قیراندود نمود.ضخامت ورقههای فلزی حدود 1 تا 2 میلیمتر انتخاب میشود و اتصال آنها به صورت چند پیچهیا لحیم و جوش انجام میگیرد. مواد قیری و قطرانی به تنهایی برای نمبندی دیوارها چندانمناسب نیستند و بهتر است آنها را به همراه منسوجاتی مانند گونی کنفی و مواد پلاستیکی،مقوا، نمدها و نظایر آن مصرف نمود تا لایه نمبند بتواند در برابر نشستهای جزئی ساختمانیمقاومت کند. آسفالت ماستیک تا حدودی نمبند است، ولی در برابر حرکات جزئی اجزای ساختمانیترک میخورد و از محل ترک ها رطوبت به بالای دیوار نفوذ میکند. اجرای قیرگونی، مشمع،مقوا و گونی قیراندود، همانند عایقکاری کف و بام صورت میگیرد. مصرف مواد پلاستیکی براینمبندی شالوده همانند نمبندی کف است که قبلاً توضیح داده شد، ولی این مواد بهتر استدر مکانهای کم بارش و خشک به مصرف برسند . مصرف ملاتی از ماسه کوارتزی و رزین اپوکسیبه ضخامت 6 میلیمتر نیز در پیها میتواند مؤثر واقع شود. دیوارهایی که تحت اثر بارهایافقی قرار میگیرند، باید دارای عایقکاری پلهای باشند تا از لغزش آنها جلوگیری شود.